5 Mayıs 2012 Cumartesi

Bu Duygudan Kurtulmalıyım

  Kendi kendine işkence etme ödülü veriliyorsa eğer kesinlikle ilk aday ben olurum. Pazartesi gecesi konuşmamızdan sonra hiç aramadı beni. Perşembe günü bende eskisi gibi öğrencisiymişim gibi hiç bir şey yaşanmamış gibi etüt ile alakalı bir şey sormak için aradım. Tedirgin oldu şaşırdı. Belkide kız arkadaşı yanındaydı. Ya da gerçekten benimle konuşmayı istemiyordu. Ama beni istemediğinin farkındayım. Beni istememesine rağmen ona baktığım zaman yanında durduğum zaman mutlu oluyorum. Ben mutlu olmak istiyorum. Ama her mutlu oluşumda bin kat üzülüyorum. Kırılganım, korumasızım, sevilmeye muhtacım.. Hayatıma giren her adamın beni üzmesine izin verdim. Hep içlerinde iyiliği aradım. Ama onlar iyi olmak istemedi.  Onlar beni üzmeyi önemsemedi. Benim beni önemseyecek birine ihtiyacım var çünkü ben sevdiğim her şeyi önemseyen biriyim. Onu yeterince tanımıyorum belki ama en başından beri aradığım gülümseyiş onda. Hep o gülümseyişe kanmadım mı ? Pişmanlık duymadan dokunmak, öpmek sarılmak istiyorum ben. Sevdiğime pişman olmadan yaşamak istiyorum. Anlaşılmak istiyorum. Yaşadığım her andan huzur duymak istiyorum. Benim sadece sevilmeye değil sevmeye de ihtiyacım var..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder